Ervaringsverhalen
In juli 1993 las ik een kleine advertentie in het Eindhovens Dagblad. Het was een telefoonnummer met een oproep voor partners van alcoholisten (Al-Anon).
Ik knipte hem uit en bewaarde hem vervolgens maanden in mijn portemonnee. Uiteindelijk besloot ik toch om op te bellen. Ik kreeg een vrouw aan de lijn die me uitnodigde om naar de zelfhulpgroep te komen.
Ik ging er die zelfde week naar toe. Ik hoefde niets te zeggen maar alle aanwezigen vertelden hun verhaal en ik kon alleen maar huilen; ik ervaarde zoveel herkenning! Was mijn man alcoholist? En wat is dat precies?
Ik leerde ontzettend veel van mijn lotgenoten, las boeken over alcoholisme en hoe om te gaan met alcoholisme in mijn huwelijk.
Na jarenlang alle aandacht op mijn man te richten en hem over te halen om zich te veranderen en te genezen van zijn verslaving, begon ik stapje voor stapje aan mezelf te werken en van mezelf te houden. Het boek van Louise Hay heeft me daarbij erg geholpen.
Ook ging ik activiteiten voor mezelf zoeken: zoals aquajogging, zingen in een koor, yoga, mandala tekenen en lezingen bezoeken in de Aquamarijn en de Blauwe Roos. Verder ging ik op een assertiviteitscursus die werd gehouden bij de Vrouwenraad in Eindhoven.
Ik ervaarde langzaam weer plezier in mijn leven naast mijn fijne fulltime baan!
Met mijn man eindigden veel dingen in ruzie, zoals met kamperen, op feestjes, dansles, enzovoort. Er was altijd spanning in huis. Drank maakte van hem een agressieve en egoïstische man.
Alles wat hij deed was goed en geweldig; wat ik deed of zei was onbelangrijk, stom of hersenspoeling (Al-Anon bijeenkomsten).
Ik verslond boeken van o.a. Dyer: “Het heft in eigen handen” en “Niet morgen maar nu”. Ook van Melody Beattie: “Leef je eigen leven” (co-depend no more).
Toen kwam ik ook het boek van Norwood tegen: “Als hij maar gelukkig is”, wat over relatieverslaving ging. Ik herkende me hier helemaal in en ging ook naar de zelfhulpgroep Norwood, maar bleef ook de Al-Anon groep trouw bezoeken.
Langzaam kon ik me los weken van mijn man en vond ik mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde terug.
Ik leerde de pijn en angst los te laten.
Mijn twee dochters waren al zelfstandig gaan wonen om te studeren. Zij waren net als ik bang voor “de olifant” in ons huis. Hij vernederde ons, schold ons uit en er vielen veel klappen; hij was de grote baas over ons. Als ik mijn kinderen af en toe vertelde wat er allemaal nog gebeurde in onze relatie zeiden ze:
“Jij kiest hier zelf voor mam!” en “Het is niet alleen de alcohol hij is psychisch ook niet in orde”. Hoewel hij wel een goede baan had waar hij als zakenman een grote mond mocht hebben.
Ik leerde bij Al-Anon dat ik niet meer mee mocht werken aan zijn verslaving. Dus haalde ik geen alcohol meer in huis wat voor nog meer onenigheid leidde tussen ons. Uiteindelijk, toen hij op een avond bedreigend een mes op mijn keel zette ben ik het huis uit gevlucht naar mijn familie toe. Ik zocht een advocaat en vroeg de echtscheiding aan na bijna 25 jaar huwelijk. Ik huurde een flat en was daar vanaf het begin heel erg gelukkig. Een zware last was van mij afgevallen!
Nu heb ik al 28 jaar een nieuwe relatie met een man die “normaal” en lief is. We vierden “25 jaar gelukkig niet getrouwd” als een zilveren bruiloft.
Zonder deze 2 zelfhulpgroepen was ik nooit zover gekomen in mijn leven.
En om nog meer vrouwen gezond te maken ben ik sinds kort contactpersoon van de Norwood Zelfhulpgroep.
Tijdens mijn middelbare schooltijd werd ik chronisch ziek veroorzaakt door NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel). Toen ik daar niet succesvol mijn voortgezet onderwijs kon afmaken en geen passende match kon vinden voor vervolgopleiding, ben ik opnieuw gestart met revalidatie om aan mijzelf te werken. Ik kwam aan in de fase rouw en acceptatie van mijn NAH. Door de revalidatie zette ik de stap naar Café Brein, een trefpunt voor mensen met NAH en hun naasten. Hier schrok ik erg van de verhalen, ik werd er alleen maar somber van. De verhalen gingen voornamelijk over “oudere” mensen die te maken hadden met scheidingen, stoppen met werk en vervroegd pensioen. Doordat ik niet naar regulier onderwijs kon, was ik bezig met mijn nieuwe “ik” te ontdekken en voelde ik mij vooral alleen, omdat het met mijn energie niet lukte om goed aan te sluiten bij leeftijdsgenoten. Daar begon dan de verbinding met het Zelfhulp Netwerk. Ik kon met samen andere jongeren die tegen hetzelfde aanliepen een groep gaan starten. Totaal onervaren kreeg ik een training van het Zelfhulp Netwerk; “Hoe start ik een zelfhulpgroep”, waarin ik leerde hoe je een zelfhulpgroep start en hoe het proces verloopt. Na de eerste avond voelde het al goed, ik voelde (h)erkenning, kon mezelf zijn zonder mij te hoeven verantwoorden en kon ook iets voor anderen betekenen. Met de tijd heb ik geleerd hoe ik leiderschap kan pakken, eigen regie op mezelf en de groep, omgaan met groepsdynamica en mijn kwaliteiten verder ontwikkelen. Dit heeft mij doen besluiten tot een zelfstudie MBO (succesvol afgerond) en ben ik verder gegaan waar ik gestopt was na de havo, een HBO opleiding. Inmiddels is deze ook succesvol afgerond en heb ik mijn kwaliteiten en vaardigheden mooi met elkaar kunnen verbinden. Ik kan denken als een professional en cliënt, maar weet ook wat een systeem nodig heeft.
De NAH zelfhulpgroep heeft mij gebracht dat ik op mijn eigen tempo mezelf kon en mocht ontwikkelen en weer kon werken aan mijn zelfvertrouwen en succeservaringen. Dit heeft mijn veerkracht gestimuleerd tot de persoon die ik hedendaags ben.
